zondag 28 april 2013

De naïeve schilderijen van Wim Van Rompuy Nostalgisch terugdenken aan vroeger

Wanneer je in een woordenboek een definitie van naïeve kunst opzoekt, vind je als kenmerken dat de kunstenaar geen professionele kunstenaar is en meestal geen kunstopleiding genoten heeft. Hij maakt geen gebruik van de regels van academische opleidingen of wetten van het perspectief. In dit opzicht is de Belgische schilder Wim Van Rompuy een rasechte naïeve schilder. Zijn kunst is een individuele kunst, ze komt voort uit het buikgevoel van de kunstenaar en is het resultaat van zijn persoonlijke belevingswereld. Van Rompuy haalt zijn inspiratie uit zijn directe omgeving, uit zijn dromen, ervaringen of herinneringen. De taferelen die hij gedetailleerd met olieverf op paneel schildert, komen meestal uit zijn jeugd die hij doorbracht in het mooie Vlaamse stadje Lier dat bekend is om zijn eeuwenoude begijnhof met zijn renaissancepoort, begijnenhuisjes en hofjes. Hoewel Van Rompuy niet uit een kunstzinnige familie stamt, interesseerde hij zich als kind voor kunstenaars als Eugeen Laermans en Gustave Vande Woestijne. Op de achterkant van behangselpapier deed hij zijn eerste experimenten met plakkaatverf en hij schiep genoegen in dat spelen met kleuren. Langzamerhand begon hij ideeën gedetailleerd uit te werken. Taferelen uit het verleden zoals voorbijtrekkende processies, musicerende accordeonisten in de volkscafés of zingende koorknapen zet hij om in kleurrijke schilderijen. Hij kijkt op geheel onbevangen wijze naar zijn onderwerp, niet gehinderd door enige conventies op het gebied van kleurgebruik of ruimtebeleving. “Ik ben erg kleurgevoelig en voel goed aan wanneer het coloriet in een werk klopt of niet klopt. Ik hecht veel belang aan het evenwicht in de kleuren en in de compositie.” In zijn werken vind je meestal herkenbare personages terug. Jan-met-de-pet , de vertegenwoordigers van de clerus, de bakker of de tango-danser worden met liefde en humor in een tafereel ingepast. De grappige details en de bijzondere titels geven een ironische meerwaarde aan het geheel. ‘De mooie ballerina’ is een corpulente vrouw die haar mollige been in de lucht steekt en geflankeerd wordt door al even volslanke danseressen. Je merkt dat Van Rompuy zijn personages met veel liefde neerzet en dat een positieve kijk op het leven primeert. “Soms schilder ik wel eens een mens op zijn sterfbed, maar meestal zie ik vooral het positieve. De Lierse grond zit onder mijn zolen geplakt. De sfeer en de dingen die ik er beleefde, daarvan kom ik nooit meer los. Naast het vrolijke is er toch ook dat gevoel van heimwee, het vasthouden aan het verleden en aan het goede van vroeger.” De vele details die hij ooit op zijn netvlies heeft gevangen, komen terug in de schilderijen. Toen in de jaren vijftig de processie door Lier trok, werd de grond met wit zand en papiersnippers bestrooid. De klokken luiden en er hing een serene sfeer. Van Rompuy, die als kind misdienaar was, roept die gewijde sfeer graag op in zijn werk. Door de wind wegwaaiende kappen van begijntjes, een concilie van kardinalen met soetanes in een vermiljoenrode kleur of de kanten tunieken van de koorknapen, alles wordt haarfijn geschilderd. Typisch voor een naïeve kunstenaar als Van Rompuy is dat er geen chronologische ontwikkeling in zijn werken te herkennen is. Zijn stijl bleef door de jaren heen dezelfde. De ongekunstelde, eenvoudige en directe voorstellingen met hun sprekende kleuren, de geordende compositie en de optimistische kijk op het leven en de omgeving zijn een constante in zijn oeuvre. Wanneer hij al eens een aspect van de moderne tijd op de korrel neemt, doet hij dat voorzichtig en met een knipoog. In “De geliefde dictator” viseert hij het establishment, de geestelijkheid, de advocatuur en de militaire wereld maar het blijft een milde, ironische toets. “Ik zal zeker nooit iets schilderen over een loodzware problematiek. Uit de pers weten we voldoende dat er moeilijkheden zijn en ik wil er niet nog een schepje bovenop doen. Ik breng liever een tegengewicht aan, het blije tegenover het droeve, de luim tegenover de ernst. Daarmee toon ik dat het ook anders kan.” Meer informatie en afbeeldingen vind je op Website: http://users.pandora.be/van.rompuy/wim/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten